Trekkerreizen

Vrijdag 15 juni

Afgelopen week was een rare week. Onze oudste (17) deed eindexamen. Natuurlijk met geen speling, want jongens rekenen. Woensdag was de grote dag, half 5 het verlossende woord. Tegen alle verwachtingen in is hij geslaagd. Ik had die middag wel een taart gereserveerd. Niet gekocht, want stel je voor. Mijn moeder (85) wilde de taart gelijk wel kopen. We konden dat plakkaat ‘you did it’ er wel afhalen mocht hij gezakt zijn, stelde ze voor. Ze had gewoon zin in taart, dat was in ieder geval wel duidelijk. ’s Avonds toch maar even gevierd en nu de tas pakken en afreizen naar Schiphol want morgenvroeg om 8 uur ontmoeten we daar een deel van de groep. Antoon vertrekt met een groep vanaf Brussel en ’s middags ontmoeten we, als alles natuurlijk goed gaat, elkaar in Calgary. Ik zal proberen iedere dag een stukje op deze site te schrijven zodat jullie een beetje kunnen meereizen.

Zaterdag 16 juni

Het is voeg als bij de meeste an ons de wekker gaat. Op naar Schiphol of Brussel. We reizen in 2 groepen. De meeste Belgen vanaf Brussel de de Hollanders vanaf Schiphol. Even leek het erop dat de reisleider in Brussel niet verder kwam, maar na een app dat de visa echt wel was goedgekeurd, konden zij gerust hun gang vervolgen.

Bij Schiphol kwamen we in de file terecht naar de vertrekhal. Onverwacht druk. Overal. Het inchecken, douane etc nam toch al snel 2 uur in beslag. Gelukkig is er genoeg te zien zodat we ons niet hoefden te vervelen. Even een bakje koffie en dan aan boord van het volle vliegtuig. De stoelen zijn comfortabel en het eerste stuk tot Toronto verliep rustig in de Dreamliner. Daar moesten we door de douane. Een paar vragen over welke boerderijen we zouden bezoeken en verder konden we. Op weg naar Calgary. Gevoelsmatig zou het een kort vluchtte zijn, maar dwars over Canada is het ruim 4 uur vliegen. Gaf gelijk een goede indruk van de afstanden waarover we hier praten.

In Calgary troffen we de andere groep en nadat we onze niet al te kleine auto’s hebben opgehaald begon de zoektocht naar het hotel. Zoals verwacht moest de vrouw voorop en jawel, reden we verkeerd. Een onverwachte sightseeing tot gevolg waarna Arend-Jan in 2 pogingen bij het hotel kwam waar de meeste van ons gelijk het heerlijke bed insprongen en misschien net als ik, om 4 uur ‘s nachts lokale tijd, wakker zijn om een stukje te schrijven op de blog. Mijn kamergenoot in ieder geval niet, die slaapt nog heerlijk.

Vandaag staat een bezoek aan een heel mooi oldtimermuseum in Picture Butte op het programma en in de middag bezoeken we een Nederlandse akkerbouwer. We proberen op Facebook (zoek op Eline ter Haar/Trekker Reizen) zoveel mogelijk foto’s te plaatsen. Even vrienden worden en je kunt de reis bijna live volgen.

Zondag 17 juni

We verlaten Calgary en gaan het platteland op. Aan de rechterkant zien we de bergen, links is het vlak. We rijden richting Lethbridge. Als we de snelweg afgaan naar Picture Butte komen we meer terecht in het landbouwgebied. Na wat zoeken vinden we eindelijk het museum waar ze ons al opwachten. Er zijn diverse oude gebouwen die de gedachte aan vroeger mooi weergeven. Binnen, maar ook buiten, staat  een grote hoeveelheid trekkers. Er is verbazing dat enkele zeer zeldzame exemplaren jarenlang in het gras staan. Mooi voor een foto, minder voor de trekker. Helaas blijken ze niet te koop te zijn tot grote teleurstellling van een paar liefhebbers.

In het dorp is niets te doen en het enige ‘restaurant’ dat open is, is een pizzeria. Met grote pizzapunten en een blikje fris achter de kiezen, gaan we verder naar Vauxhall waar Willy en Laus ons gastvrij ontvangen. De laatste vracht aardappels van vandaag wordt net weggereden. Naast de loods staat een mooie creatie lopende banden. Laus vertelt dat dit even gedaan is omdat de klant de partij achteruit de schuur wilde. Voor enorme akkers staan schitterende Fendts klaar om het veld weer in te gaan. Gisteren heeft het hier 18 mm geregend, dus schoenen zullen niet schoon blijven verklaart Willy, maar dat zal ons een zorg zijn. Er staan 4 Jeeps klaar met 4-vielaandrijving waarin we overstappen. Onze auto’s zijn groot, maar niet geschikt om het veld mee in te gaan. Grote mannen worden kleine jongens met glinsterende oogjes als ze achter het stuur gaan en het gaspedaal aanraken. Dat is nog eens een geluid!

We rijden over het 1200 ha grote bedrijf en stoppen regelmatig bij diverse gewassen. Ze verbouwen aardappels voor patat, witte bonen & luzerne en koolzaad voor zaadvermeerdering. Het staat er heel mooi bij. Laus vertelt dat er in de zomer nauwelijks regen valt en daarom alles beregend is. Met een grondboor gaat hij ruim een meter diep en we zien mooie losse grond, ondanks een minimale bewerking. ‘s Winters wordt het wel minus 30 en gaat de vorst een meter diep waardoor de grond goed los wordt gebroken. Daarnaast laten ze alle stro liggen en komt er eens per 6 jaar een vracht stalmest op van de omliggende vleesveebedrijven. Er wordt veel uitleg gegeven en we luisteren aandachtig hoe ze hier 15 jaar geleden met 190 ha zijn begonnen en het bedrijf hebben uitgebouwd. Vier jaar geleden zijn we hier ook geweest, toen was het nog 500 ha kleiner. De passie straalt van Laus af en werkt aanstekelijk op de groep. Er worden veel vragen gesteld. We sluiten af bij de Bow River. Terwijl wij een wandeling maken door een stuk schitterende natuur, zet Willy de oven aan. Als we bij hun nieuwe huis komen, de zoon woont nu ik de woning op het bedrijf, ruikt het er al heerlijk. We genieten van de heerlijke stoofschotel van Willy en het uitzicht vanaf de veranda. En dan is het al laat en moeten we helaas afscheid nemen. Als we een uurtje later bij het hotel zijn heeft iedereen de knollen op en duiken we ons bed in.

Maandag 18 juni

Mooi op tijd arriveren we bij Gerda op de koffie. Praten wat bij en zien in de verte een stofwolk aankomen. Klaas is in aantocht :-). We horen hoe ze hier terecht zijn gekomen en hoe het ze is vergaan. Ook zij zijn klein begonnen en hebben het areaal opgebouwd naar ruim 700 ha waarop ze voornamelijk aardappels verbouwen voor de patatfabrieken. Ze houden een rotatie van 3–4 jaar aan. Daarnaast verbouwen ze graan en koolzaad voor de vermeerdering.  We bekijken het machinepark dat er keurig bij staat en gaan de koeling in om de laatste aardappels, 33 ton / gebouw, te bekijken. De aardappels worden groen geoogst waardoor er een heel dunne schil op zit. Een van onze deelnemers vraagt of er ook een melkveebedrijf in de buurt is. Klaas belt en even later staan we bij Ietsje op een mooie nieuwe boerderij. Na veel omzwervingen zijn deze melkveehouders van Friesland via Denemarken in Canada terechtgekomen. Dit is hun derde bedrijf. De vorige hebben ze maar 5 jaar gehad en verkocht om uiteindelijk naar Alberta te kunnen verhuizen. De 260 koeien worden hier 3x daags gemolken en de koeien leveren ca 44 liter per dag.  We praten nog een tijd verder over het bedrijf, maar moeten dan weer verder om te genieten van een heerlijke lunch bij Gerda. We zitten buiten, maar ondertussen is het weer wat verandert en voelen we enkele spetters.

In de middag rijden we naar het stuwmeer waar de inlaat van het irrigatiekanaall is. Boeren moeten hier een paar dagen van tevoren aangeven hoeveel water ze die dag willen gebruiken en naar behoefte wordt water doorgelaten. Het kanaal is volledig van beton, ligt aanzienlijk hoger dan de omgeving en is 330 km lang. Het water is smeltwater uit de bergen en eigenlijk hebben ze hier altijd voldoende water.

Daarna bezoeken we een Hutterite kolonie. We worden vriendelijk ontvangen door Albert en zijn vrouw die ons een uitvoerige rondleiding geven en de vele vragen beantwoorden. Het is een geweldige organisatie om 120 mensen te voeden en de taken te verdelen. Kinderen moeten op jonge leeftijd meewerken en wennen aan een strikt schema. Meisjes doen de was en in de zomermaanden moeten ze helpen in de moestuin. De complete kolonie werkt als een geoliede co-operatie. Alles blinkt en ziet er keurig uit. We worden getrakteerd op een nog warm kaneelbroodje terwijl we onder de indruk zijn van de moderne keuken waar menig Nederlands restaurant de vingers bij zou aflikken. De machines zijn super modern, maar de meeste staan nu in het land. Alle reparaties worden in eigen beheer uitgevoerd en zelfs de apparatuur om de computers uit te lezen is voorhanden. Onder de indruk verlaten we de kolonie en gaan naar Piet. Hij werkt op een vleesveemesterij met 13.000 dieren. Daar kijken we onze ogen uit. Lange straten met koeien aan weerszijden. Er wordt vanalles gevoerd. Zo ook de afgekeurde aardappels en voorgebakken frites. De koeien vinden het heerlijk en halen de patatten er als eerste uit. Per dag groeien ze ongeveer 2,5 kg op het geavanceerde voer dat ze krijgen. Zo zijn we weer aan het eind van een mooie interessante dag gekomen in Canada. We gaan met z’n allen een hapje eten in Taber en rijden door naar Medicine Hat voor een welverdiende overnachting.

Dinsdag 19 juni

We beginnen de dag met een portie oud ijzer. Een eindje buiten Medicine Hat ligt een trekkersloperij. Bij binnenkomst zien we een rij oude combines op de as in het zand staan. De bruikbare onderdelen zijn er al af. Verderop staan trekkers van allerlei merken. Het lijkt een chaos, maar de 9 mensen die hier werken kennen het systeem en zorgen dat de onderdelen wereldwijd keurig worden verstuurd.

Een aantal had meer zin in de supermarkt om de hoek, oftewel de Walmart. Jan maakte dankbaar gebruik van een volledig elektrisch uitgevoerde winkelwagen. Je hebt hier werkelijk alles. Van speld tot autoband en als je hoofdpijn hebt krijg je migraine van de enorme hoeveelheid pijnstillers waaruit je moet kiezen. Geladen met cola, snoep en water rijd ik naar de sloperij waar de anderen lekker aan de koffie zaten te praten met de eigenaar.

We draaien de snelweg op en mijn gps geeft aan over 75 km af te moeten slaan. De weg is recht en mocht er een bocht in zitten, die overigens nauwelijks bocht genoemd mag worden, krijg ik dat keurig gealarmeerd op mijn gps :-). We rijden lekker met 110 km/uur door. Vrachtwagens en auto’s hebben allemaal dezelfde snelheid en file is hier een zeldzaamheid. Maar dan…. file! Voor ons rijdt de helft van een nieuwe woning. Tweebaansbreed. Na een minuut of 10 rijdt het, wat we ondertussen via de Wally talky tot kippenhok hebben bestempeld, keurig een zijstrook op en kunnen we er voorbij. Op naar de lunch in Moose Mountain. De serveerster rent zich de benen uit het lijf om ons te plezieren en iedereen geniet volop van het buffet. Daarna is het nog ruim 200 km naar onze eindbestemming, de Farm Progress Show in. Regina. Daar zijn we uitgenodigd voor de officiële opening. Het eerste uur doen de landbouwminister, de Chinese vertegenwoordigster en nog wat mensen het woord. Landbouw is belangrijk hier en voedt de wereld. Er worden diverse awards uitgereikt aan de meest innovatieve ontwikkelingen. We genieten van een heerlijk buffet, spreken een paar mensen van hier en gaan naar ons hotel middenin de stad waar we de dag afsluiten in een grote kring in de bar. Moe maar voldaan.

Woensdag 20 juni

Met onze VIP-kaarten voor de Farm Progress Show ontbijten we op de beurs en mogen al naar binnen voor het grote bezoek. De machines zijn imposant in de warme zon. We kijken naar de demonstratie van DOT, onderdeel van SeedMaster. Een robot die verschillende werktuigen kan dragen. Compleet nieuw waarvoor veel belangstelling is. De verf is nog niet eens droog, want vorige week hebben ze de laatste hand aan dit demo-model gelegd.  ’s Avonds zijn we uitgenodigd voor het diner waar de minister van landbouw een woordje doet en een vat bier wordt aangebroken. Iemand moet de kraan met een grote hamer erin slaan en blijkbaar levert dit al jarenlang een nat pak op. Ook nu weer :-). We genieten van de heerlijke speciale bieren en zoeken daarna de rust van ons hotel op.

Donderdag 21 juni

Gisteren hebben we SeedMaster gezien op de beurs en vandaag krijgen we een uitgebreide rondleiding. Het is indrukwekkend te zien hoeveel techniek erbij komt kijken om een robot-werktuigdrager te maken. Het enthousiasme en de gastvrijheid van de mensen is heerlijk! ’s Middags bezoeken we een aardappelbedrijf in Broderick die is gespecialiseerd in de teelt van krielaardappelen. Samen met nog wat emigranten dineren we in de buurt en halen wat mooie herinneringen op.

Vrijdag 22 juni

Saskatoon is de hoofdstad van de onuitspreekbare provincie Saskatchewan. Hier bezoeken we de fabriek van CNH, het vroegere Flexicoil waar zaaimachines worden gebouwd. Veel is geënt op precisielandbouw. We krijgen een heldere uitleg. Helaas mogen we geen foto’s maken in de fabriek, want het is heel bijzonder te zien hoe alles wordt gebouwd en wordt verpakt in kratten voor export. ’s Middags bezoeken we een grote jachtwinkel. Overal waar je kijkt staren groten hereten je aan met daaronder een enorm assortiment jachtgeweren. In Wainwright gaan we naar de rodeo. We zijn net binnen, zien dames een barrel race doen, voordat een stortbui losbreekt. En… de wedstrijd gaat gewoon door. Het meest hilarische is dat kinderen moeten proberen een pony tot stilstand te krijgen en meters door de modder worden gesleept, want loslaten doe je niet. Het meest spectaculair is natuurlijk het stierrijden.

Zaterdag 23 juni

In Lacombe zit de grootste Fendt dealer van Canada, Pentagon. We ontmoeten Brian en zijn onder de indruk van het nieuwe gebouw waarin 230 vijfhoeken zijn verwerkt. Hun werkgebied, met de 3 andere vestigingen, is net zo groot als België en Nederland samen. Ze voeren 2 bedrijven achter 1 deur zodat ze meerdere concurrerende merken kunnen voeren.

Het tweede bezoek is bij aan een bizonfarm waar ook nog bekenden naar toe zijn gekomen die we 4 jaar geleden hebben ontmoet. Eerst lunchen en genieten van een heerlijke stoofpot die er goed in gaat. Daarna krijgen we uitleg over het houden van deze vriendelijk lijkende dieren die echter niet tam te krijgen zijn en daardoor alleen gemolken kunnen worden als je ze verdooft. Ooit liepen er 60 miljoen in Noord-Amerika, maar de Engelsen hebben het ras bijna uitgeroeid om zo van de Indianen af te komen. Toen er nog maar 1000 over waren is een fokprogramma binnen enkele parken en bij een paar boeren gestart. Deze mensen waren melkveehouders maar zijn in 1995 overgestapt op bizons. Het duurt een jaar langer dan bij vleeskoeien voordat ze het slachtgewicht hebben bereikt. Het vlees is erg in trek vanwege de smaak en laag vetpercentage. Aan het eind van het bezoek rijden we naar het land, zo’n 10 km verderop, en gaan met een platte wagen deze enorme dieren van dichtbij bekijken.

Het laatste bezoek vandaag is bij een familie uit Overijssel die in 2005 naar Canada is gekomen. De koffie en cake staat klaar en de gesprekken komen vlot op gang. Dat het hier net even iets anders werkt dan bij ons wordt extra duidelijk wanneer ze aangeven dat ze geen gras verbouwen, maar alleen graan en mais. Daarnaast ook koolzaad wat wordt verkocht. Het melkquotum is duur en daarom wordt wel grond aangekocht voor akkerbouw, maar geen quotum. De stallen zijn goed geïsoleerd om tegen de strenge winter bestand te zijn. Sommige delen van de supermoderne schuur hebben vloerverwarming. We lopen een rondje en genieten van het mooie bedrijf en de enthousiaste verhalen. Als hobby rijden ze Friezen waarvoor een mooie binnenbak is gebouwd. Hiermee is een eind gekomen aan de bedrijfsbezoeken. De komende 2 dagen gaan we de bergen in.

Zondag 24 juni

Vandaag bezoeken we het Jasper National Park met haar mooie bergen, woeste rivieren, watervallen en kleurrijke meertjes. We nemen de gondel naar 2400m hoogte. De jongste wilt beslist naar het hoogste punt op 2860 m en zijn voeten koelen in het ijs. We bekijken de vele omliggende bergen, gletsjers en enorm lange treinen in het dal. Het is heerlijk weer en de zon doet goed z’n werk. Op weg naar Banff zien we een kudde witte berggeiten likken aan de mineralen langs de weg. Gelijk een verkeersopstopping waar we vrolijk aan meedoen om een zo goed mogelijke foto te maken. We stoppen diverse keren voor een wandeling naar Athabasca Falls, Sunwapta Falls of bij een mooi meer. Opeens loopt een jonge zwarte beer langs de weg. Vol in de remmen en snel een foto schieten. Wat een mazzel!

Pas laat komen we aan bij het restaurant waar een steak of een portie spareribs er wel in gaat. Morgen gaan we naar andere parken en dan door naar Calgary voor helaas alweer onze laatste nacht in Canada.

Maandag 25 juni

Deze ochtend beginnen we met een flinke wandeling naar een waterval en daarna naar het hoogtepunt van Banff National Park:  Lake Louise. We genieten van de natuur, het heerlijke weer en de gezelligheid. Tegen de avond komen we aan in Calgary.

Film: Athabasca watervallen

Dinsdag 26 juni

Vanochtend vliegen we via Toronto naar Amsterdam. Een groep Belgen vliegt wat later met hun reisleider naar Brussel. Zij gaan nog naar een enorme jachtwinkel om daar nog even rond te kijken. We vliegen door de nacht en komen woensdag aan in Amsterdam / Brussel.