Home
Reizen
Contact
Volg ons
GO UP
Image Alt

Trekkerreizen

Blog Kazachstan 2019

Kazachstan 2019

14 juni

Vanochtend hebben we een voorbeeldbedrijf bezocht. De eigenaar is in 1972 wereldkampioen worstelen geworden voor Rusland, trainde met Poetin en is jaren minister geweest. De vorige minister kwam twee keer per jaar op het bedrijf kijken. Het bedrijf omvat meerdere bedrijven met akkerbouw, melkfabriek, melkvee, kamelen, schapen, viskwekerijen en verwerking, kassen, vleesvee en verwerking, paardenfokkerij. Wij beginnen met de biologische melkveehouderij. De Holstein koeien hebben Nederlandse  lijnen. Ze hebben een samenwerking met een Amerikaans bedrijf en hebben 65 embryo’s gebruikt waarvan de jaarlingen trots worden getoond. De verwachtingen  is dat deze straks 45-60 liter per dag leveren. Nu worden 500 koeien gemolken door 6 DeLaval robots. Volgend jaar moeten er dat 1.000 zijn. Ze denken zelfs aan klonen zodat in de toekomst de Nederlanders hier de hoogstproductieve koeien kunnen kopen.

De stallen zijn om door een ringetje te halen  er ligt geen sprietje verkeerd en in diverse laboratoria wordt alles getest. Dan worden we meegenomen naar de stoeterij. In totaal hebben ze 1200 paarden van 9 rassen. Diverse schitterende hengsten, sommigen met een prijzengeld van meer dan een miljoen euro, worden getoond. Ze gaan naar shows over de hele wereld. Ook hier ziet het er oogverblindend uit. Morgen meer over de rest van vandaag met een heel speciale afloop

 

13 juni

Een uurtje buiten de stad bezoeken we een onderzoeksinstituut. Blij dat we de stad uit gaan, want er staat een behoorlijke file aan de andere kant. Vrachtwagens en auto’s drukken zich ertussen wat soms wat getoeter oplevert.

Bij het instituut worden we hartelijk ontvangen. We krijgen een korte presentatie en gaan dan het lab in waar groentezaden en aardappelrassen worden ontwikkeld en verbeterd zodat ze meer geschikt zijn voor dit klimaat. Sleutelen aan DNA is verboden en in het lab staan ca 20.000 aardappelplantjes in reageerbuizen in een lichtkas. Ze werken hier met minitubers, maar niet meer op water, want daar is geen kennis en capaciteit voor. In de tunnelkassen zien we diverse rassen opgekweekt worden. Ook de vele groenterassen maken indruk. Achterin zijn 2 tunnels verhuurd aan Koreanen waar testen met tomaten worden gedaan. Hierbij wordt alles online vanuit Seoul geregeld en bijgehouden. Wanneer we het veld in gaan wordt er weer flink gegraven op zoek naar aardappels en ziekten. Na een groepsfoto nemen we afscheid en rijden door een mooie omgeving verder naar onze lunch.

Door een wegopbreking komen we in een heel andere buurt terecht. Kleinere huisjes en onverharde weggetjes. De chauffeur stuurt de bus er behendig doorheen en na een half uur zijn we weer op bekend terrein en eten een flinke hap in een casino. De casinostad die ook wel Las Vegas van Kazachstan wordt genoemd lijkt compleet te verlaten en verval lijkt zijn intrede te hebben gedaan.

 

 

13 juni middag

we rijden door een uitgestrekt landbouwgebied rondom het meer. Grote betongoten tonen dat hier vroeger volop werd bevloeid. Het bedrijf dat we bezoeken verbouwt aardappels, uien en soja. Er is onlangs voor de eerste keer water gegeven en je ziet sommige mooie ruggen als deels weggespoeld zijn. De directeur vertelt dat de kunstmest te laat is geleverd waardoor deze bij het poten van dit vroege ras niet meegegeven kon worden. De bedoeling is dat er straks 250 kg/ha op gaat. Dit lijkt veel, maar doordat wordt bevloeid spoelt ca de helft weg. Nadat de aardappels zijn opgegraven willen we bij de uien kijken waarvan we dachten dat ze 500 m verderop stonden. Dapper aan de wandel en na ruim een kilometer zien we wel soja maar geen uien. Ze komen met grote terreinwagens achter ons aan en de zoon neemt een groep mee naar het uienveld 3 km verderop. In de kofferbak springen de laatste enthousiastelingen en even later horen we dat ze vast zitten in de modder. Met 7 Hollanders en wat takken blijkt dat probleem even later opgelost te zijn. De uien stonden er perfect bij volgens de kenners en later dan gepland hebben we alle auto’s en mensen weer bij elkaar. Het is twee uurtjes rijden naar Almaty. Mooi tijd om te slapen, genieten van de besneeuwde bergen en gezellig bij te praten.

We rijden rechtstreeks door naar Beef Eater in de moderne dure wijk van Almaty waar we ons tegoed doen aan een heerlijke biefstuk. De lange dag zit erop, morgen naar een zeer gemengd bedrijf.

 

 

 

12 juni

We zijn goed gearriveerd in Almaty, maar hebben beperkt toegang tot internet omdat de overheid hier alles heeft geblokkeerd. Nav de verkiezingsuitslagen zijn hier wat protesten geweest. De stad staat vol met politie en de overheid schijnt het internet geblokkeerd te hebben. Wij hebben niets mee gekregen van de demonstraties, moesten het programma wel aanpassen, maar hebben dat gedaan uit voorzorg. Vandaar nu even geen uitgebreide blog. Ochtend je van de reiziger geen app of foto’s ontvangen, weet je waar het aan ligt.

we hebben weer internet, dus verder met het verhaal

De afstanden zijn hier groot. Niet voor niets is Kazachstan het 8 na grootste land ter wereld. Onze gids gaat met de trein. Een reis van 2r uur. Wij doen dat comfortabel in 1,5 uur.

Onderweg krijgen we tussen de wolken door een beetje de indruk van de steppen. Gelige grasvlaktes strekken onder ons uit. Een gebied waar je, zonder water, weinig meer mee kunt dan een kudde vee op te laten grazen. Aangekomen bij almaty zien we wat meer water en vierkante percelen afgewisseld met ronde waar de pivots staan. Her en der zien we wat riviertjes die zijn afgedamd.

We naderen Almaty, vroeger de hoofdstad, met ruim een miljoen inwoners. De stad kenmerkt zich door de besneeuwde bergtoppen. Het hoogste punt is ruim 7 km hoog en de 4000 km lange bergketen grenst aan China, krichizie en Kazachstan. Er is veel politiebewaking vanwege de protesten nav de verkiezingsuitslag van afgelopen zondag. We rijden op de oostelijke zijderoute, 330 km van China zijn we nu. Almaty is de stad van de appels waaraan de stad haar naam dankt. We gaan zo eerst lunchen, daarna de stad bekijken en vanavond vanaf een bijzondere locatie dineren.

 

 

 

11 juni

vannacht heeft het flink geregend maar als we buiten komen schijnt de zon volop. We gaan vandaag 2 bedrijven bezoeken en daarna met de trein naar Nur-Sultan.

Het eerste bedrijf verbouwt aardappels, wortels op 1400 ha waarvan 400 beregend met water uit de rivier. Daarnaast hebben ze 10.000 ha graan en nog eens 1.000 stuks vleesvee.  Na een korte presentatie door de eigenaar, directeur en financieel directeur worden er over en weer vragen gesteld en ervaringen uitgewisseld. De eigenaar is veel in Nederland geweest om telers te bezoeken en zo gaat hij naar alle bedrijven waar hij de machines van betrekt. In de loodsen staan dan ook diverse bekende machines. Normaal wordt het land geploegd en gaan in mei de aardappels erin. Dit jaar lopen ze flink achter. Het eerste wordt eind augustus geoogst voor pootgoed, de consumptie in september. Later kan. Iet, want dat vriest het alweer. Vroeger kwam zijn pootgoed uit Nederland, nu vooral uit Duitsland. Natuurlijk willen we ook even het land op en na een half uur zien we een mooi perceel met pivots, goede zwarte grond waar8n de mannen flink graven om te zien op welke afstand gepoot is. De grond is vochtig en warm en de eerste wortels komen al mooi op.

 

10 juni

we bezoeken vandaag twee bedrijven die behoren aan de Kazbeef-groep. Het is 2,5 uur rijden over een 6-baans weg waarvan niet veel gebruik wordt gemaakt. Als we de weg afdraaien houdt de weg op en hobbelen we naar het bedrijf. In het dorp worden de stroomkabel voor ons omhoog gehouden zodat we er veilig onderdoor kunnen. Samen met de eigenaar wordt de beste route gekozen en krijgen we een indrukwekkende rondleiding over het bedrijf.

Totaal 40.000 ha waarvan 16.000 ha akkerbouw en de rest weidegrond. 1500 koeien en 550 melkkoeien. 4500 liter per koe per jaar. Sinds 2013 ook 3350 ha biologisch. De grond wordt gepacht, maar hoeveel de pachtvrije bedraagt komen we niet te weten  wel dat je als buitenlander geen grond kunt kopen die hier overigens 100 euro per ha kost.

In de middag hebben we het melkveebedrijf bezocht, waarover later meer.

 

7 en 8 juni

vanaf Düsseldorf zijn we eerst naar Moskou gevlogen en daarna naar Astana/Nur-Sultan. Hier kwamen we in de vroege ochtend aan. Even wat ontbijten in het hotel en daarna een paar uurtjes slapen. Het is niet 4 uur vroeger dan in Nederland, even wennen dus.

De eerste indruk van de hoofdstad is dat het super modern is. Onze gids, in kozak kleding vertelt veel in strak Duits en Arend-Jan vertaalt naar strak Nederlands. We maken kennis met de locale keuken, dus veel vlees en salades. Een uurtje buiten de stad zit het eerste bedrijf Rodrina. Een gemengd bedrijf met een groot scala aan moderne West-Europese machines. 26 trekkers meest Claas en wat Buhler. 33 combines van Claas en 2 hakselaars van Claas Jaguar. Het zijn 2 kolchozen die na de val van het communisme zijn samengevoegd waarbij 1 eigenaar 51% heeft en de werknemers de rest. De 2400 Holstein koeien leveren dagelijks 50 ton melk die ze zelf verwerken en afzetten in Astana. Op 50.000 ha verbouwen ze diverse gewassen die voornamelijk dienen om de veestapel te voeren

Deze blog is geschreven door Eline ter Haar en Arend-Jan Blomsma, reisbegeleiding op de reis naar Kazachstan 2019.